3 mei 2023
Leestijd: ca. 3 minuten
(Gast)auteur: Melle L. Berg
Koning Willem-Alexander
Hieperdepiep hoera, Willem-Alexander is tien jaar koning. Op zaterdag 6 mei zal de kroning van Charles III van het Verenigd Koninkrijk plaatsvinden. Het is me toch een monarchistisch weekje (en een paar dagen). Binnen de JOVD is het nog steeds een splijtzwam en ik nodig iedereen van harte uit om de Driemaster te voorzien van een betoog voor monarchie, beredeneerd vanuit het liberalisme. Ik ga dat niet doen, want de politicus van de maand april is onze Koning! Nu kun je je afvragen hoe iemand die apolitiek hoort te zijn, een politicus kan zijn.
Toch: als er iemand is wiens goedkeuring voor iedere wet noodzakelijk is bij invoering, die wekelijks beleid doorspreekt met de premier en die een positie in de regering heeft, is dat nogal een politicus, zou ik zeggen. Ik ga zodirect wel los over monarchie, maar ik wil Willem-Alexander eerst een aantal complimenten geven. Naar alle bewijs doet hij het best wel goed. Niet op de manier waarop iemand als Thorbecke dingen goed deed, meer naar voorbeeld van Gorbatsjov. Willem-Alexander maakt fouten, is impopulair en bemoeit zich met weinig beleid (in tegenstelling tot zijn moeder, vermoedelijk). Willem-Alexander is gewoon lekker bezig tegen de monarchie. Dit is een verdienste voor de maatschappij; onbedoeld, doet hij iets heel goeds.
De monarchie is namelijk een absurd concept dat Nederland is opgelegd door monarchen die de mogelijkheid van andere regeringsvormen graag wegmoffelden. Mijn gevoel voor ironie gebiedt mij daarbij te vermelden dat Frankrijk en Oostenrijk tegenwoordig republieken zijn, maar dat geheel terzijde. Ik hoor de monarchisten onder de lezers al denken ‘maar Melle, als het nu werkt, waarom zou je het willen veranderen? If it ain’t broke, don’t fix it!’ Dat vind ik jammer, want visie werkt precies omgekeerd. Doe vooral eens een gedachte-experiment met jezelf (en doe dit bij al je politieke standpunten):
als je vanaf niets zou beginnen, had jij het dan ingericht zoals het nu is?
We kennen de argumenten natuurlijk allemaal…
Monarchist: ‘De koninklijke familie is nuttig voor handelsmissies.’
Republikein: ‘Handelsmissies zijn mercantilisme, precies dat waar Adam Smith tegen ageert.’
Mon: ‘Het is leuk om te hebben.’
Rep: ‘Dat vind ik niet, waarom moet ik het ook hebben, terwijl ik het niet wil hebben? Ik wil ook geen open composthoop in mijn woonkamer, als een aantal mensen dat nou leuk vindt, betekent dat nog niet dat iedereen dat moet hebben.’
Mon: ‘Een monarchie biedt stabiliteit.’
Rep: ‘Een monarchie is een ingebouwde mogelijke dictatuur. Zoek overigens Leopold II van België, Karel II van Spanje en Keizer Caligula maar op.’
Het is allemaal leuk en aardig, maar ik kruip met plezier op een ander moment in de pen om de discussie te voeren met iemand die vanuit het liberalisme een betoog ten faveure van monarchie weet te schrijven, hier in de Driemaster. Ik wil namelijk heel graag benadrukken dat Willem-Alexander een zegen is voor ons als land en dat ook republikeinen hem in hun hart moeten sluiten.
Het is – gezien de sentimenten en de zich ontwikkelende samenleving – op den duur allicht goed mogelijk dat de merchandise op shop.republiek.org met de tekst “Willem de Laatste” een voorbode blijkt van de realiteit.
We hebben gewoon enorm geluk met deze specifieke Koning
Toevallig is Willem-Alexander zo slecht niet voor ons allen. Willem-Alexander zit het democratisch proces niet in de weg, Willem-Alexander misbruikt zijn onschendbaarheid niet, Willem-Alexander is te slecht in het verhullen van villa’s in Mozambique of coronatijdvakanties om zichzelf grof te misdragen, Willem-Alexander is niet met een familielid getrouwd, Willem-Alexander leest de troonrede ieder jaar weer vrij guitig voor, Willem Alexander is niet in januari jarig, Willem-Alexander heeft nooit moelijk gedaan over LuckyTV, Willem-Alexander komt zonder meer over als een gezellige vent en Willem-Alexander heeft zijn middelbareschooldiploma gehaald, zoals hij aangaf toen RTL Nieuws hem om reactie op een populariteitsonderzoek vroeg. We hebben gewoon weer eens domweg geluk, hier in ons gave landje.
Leve Willem-Alexander, leve de republiek, geniet van je meimaand en volg de Turkse verkiezingen vooral op de voet.
Tot de volgende!